در هسته‌ی سحابی خرچنگ، یک ستاره نوترونی مغناطیسی با اندازه‌ای در حد یک شهر قرار دارد که ۳۰ بار در ثانیه می‌چرخد. این جرم که به نام پولسار خرچنگ شناخته می‌شود، همان نقطه‌ی درخشان در مرکز چرخش‌های گازی هسته‌ی سحابی است.
این سحابی حدود دوازده سال نوری گستردگی دارد و تصویر شگفت‌انگیز، گازهای درخشان، حفره‌ها و رشته‌های مارپیچ نزدیک مرکز سحابی خرچنگ را قاب گرفته است.
تصویر ارائه‌شده ترکیبی است از نور مرئی تلسکوپ فضایی هابل به رنگ بنفش، نور پرتو ایکس رصدخانه‌ی پرتو ایکس چاندرا به رنگ آبی، و نور فروسرخ تلسکوپ فضایی اسپیتزر به رنگ قرمز.
مانند یک دینام کیهانی، پولسار خرچنگ، تابش‌های سحابی را تغذیه کرده، یک موج ضربه‌ای در ماده‌ی اطراف ایجاد می‌کند و الکترون‌های مارپیچ را شتاب می‌دهد.
با جرمی بیشتر از خورشید و چگالی یک هسته‌ی اتمی، این پولسار چرخان در حقیقت هسته‌ی رمبیده‌ی یک ستاره‌ی پرجرم است که منفجر شده است.
بخش‌های بیرونی سحابی خرچنگ، بقایای گازهای ستاره‌ای هستند که در حال گسترش‌اند. این انفجار ابرنواختری در سیاره‌ی زمین در سال ۱۰۵۴ مشاهده شد.
Image Credit: NASA: X-ray: Chandra (CXC), Optical: Hubble (STScI), Infrared: Spitzer (JPL-Caltech)
دیدگاهتان را بنویسید