تا کجا میتوانید ببینید؟ هر چیزی که میتوانید ببینید، و هر چیزی که ممکن است بتوانید ببینید ــ همین حالا، اگر فرض کنیم چشمان شما قادر بودند همهٔ انواع تابشهای اطراف را تشخیص دهند ــ همان جهان قابل مشاهده است.
در نور، دورترین چیزی که میتوانیم ببینیم از تابش زمینهٔ کیهانی مایکروویو میآید؛ زمانی حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش که جهان مانند مه غلیظ، کدر و ناپیدا بود.
برخی نوترینوها و امواج گرانشی که ما را احاطه کردهاند از فاصلههای بسیار دورتری میآیند، اما انسان هنوز فناوری لازم برای آشکارسازی آنها را در اختیار ندارد.
تصویر ارائهشده جهان قابل مشاهده را در یک مقیاس فشردهشوندهٔ لگاریتمی نشان میدهد؛ با زمین و خورشید در مرکز، و لایههایی شامل سامانهٔ خورشیدی ما، ستارگان نزدیک، کهکشانهای نزدیک، کهکشانهای دور، رشتههای مادهٔ اولیه، و در نهایت تابش زمینهٔ کیهانی مایکروویو.
کیهانشناسان معمولاً فرض میکنند که جهان قابل مشاهده ما تنها بخشِ نزدیکِ یک کل بزرگتر است که «جهان» نامیده میشود و همان قوانین فیزیکی در آن برقرار است.
با این حال، چندین خط استدلالِ محبوب اما نظری وجود دارد که ادعا میکنند حتی جهان ما نیز بخشی از یک چندجهانی بسیار بزرگتر است؛ جایی که یا ثابتهای فیزیکی متفاوتی وجود دارد، یا قوانین فیزیکی دیگری اعمال میشود، یا ابعاد بالاتر فعال هستند، یا نسخههایی اندکی متفاوت و تصادفی از همین جهان استاندارد ما وجود دارند.
Illustration Credit & Licence: Wikipedia, Pablo Carlos Budassi