NGC 6888 که با نام سحابی هلال نیز شناخته میشود، حدود ۲۵ سال نوری گسترده است؛ حبابی کیهانی که توسط بادهای ستارهای برخاسته از ستاره مرکزی و پرجرمش دمیده شده است. این تصویر تلسکوپی عمیق شامل دادههای تصویربرداری باند باریک است تا نور منتشرشده از اتمهای هیدروژن و اکسیژن را جدا کند. اتمهای اکسیژن رنگ آبی-سبز تولید میکنند که گویی تاچینها و رشتههای پیچیده سحابی را در خود فرو برده است.
درون سحابی، ستاره مرکزی NGC 6888 مشاهده میشود که در رده ستارگان ولف–رایه (WR 136) قرار دارد. این ستاره با یک باد ستارهای بسیار قوی پوشش بیرونی خود را از دست میدهد و هر ۱۰هزار سال، جرمی برابر با جرم خورشید را بیرون میریزد. در حقیقت، ساختارهای پیچیده سحابی هلال احتمالاً نتیجه تعامل همین باد قوی با موادی است که در مرحلهای پیشین از ستاره بیرون زدهاند.
این ستاره که سوخت خود را با شدتی عظیم مصرف میکند و نزدیک به پایان عمر خود است، در نهایت باید با انفجاری شگفتانگیز بهصورت یک ابرنواختر پایان یابد. این جرم کیهانی در صورت فلکی غنی از سحابیها، یعنی دجاجه، قرار دارد و NGC 6888 حدود ۵۰۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد.