مشتری، غول گازیِ فرمانروای منظومهٔ شمسی، در مرکز این چشمانداز ترکیبیِ آسمان شب درخشانترین چراغ آسمانی است. این صحنه با انتخاب ۴۰ نوردهیِ شامل شهابها از میان حدود ۵۰۰ نوردهی که در شبهای ۱۳ و ۱۴ دسامبر، همزمان با اوج فعالیت سالانهٔ بارش شهابی جوزاییها امسال گرفته شدهاند، ساخته شده است. با همترازی هر نوردهیِ انتخابشده در آسمان شبِ بالای آلنتژوِ پرتغال، سیارهٔ زمین، چنین به نظر میرسد که شهابها از مشتری دور میشوند. اما کانونِ ظاهریِ شهابهای جوزایی در واقع به ستارهٔ درخشانِ کاستور نزدیکتر است، در صورت فلکیِ همنامِ این بارش، یعنی جوزا. در این قاب، این نقطه کمی بالاتر و سمت چپِ پرجرمترین سیارهٔ منظومهٔ شمسی قرار دارد. با این حال، جرمِ والد شهابهای جوزایی، سیارکِ سنگیِ نزدیکزمین با نام ۳۲۰۰ فایتون شناخته میشود. همچنین مدارِ خودِ فایتون تحت تأثیر کشش گرانشیِ مشتریِ پرجرم قرار دارد که همراه با سیارات درونی منظومهٔ شمسی عمل میکند.
Image Credit & Copyright: David Cruz