خورشید ما اغلب در حال فوران به شکل حلقه است. پلاسمای داغ خورشیدی از سطح خورشید به بیرون جهش می‌کند و برجستگی‌هایی را تشکیل می‌دهد؛ رایج‌ترین نوع این برجستگی‌ها، حلقه‌ای ساده است.
شکل حلقه ناشی از میدان مغناطیسی خورشید است، که توسط الکترون‌ها و پروتون‌های مارپیچ قابل ردیابی است.
بسیاری از این حلقه‌ها در تاج پایینی خورشید به اندازه‌ای بزرگ هستند که می‌توانند زمین را در بر بگیرند و پایداری‌شان به حدی است که روزها دوام می‌آورند. این حلقه‌ها معمولاً در نزدیکی نواحی فعال خورشید شکل می‌گیرند؛ همان مناطقی که شامل لکه‌های تاریک موسوم به لکه‌های خورشیدی نیز هستند.
تصویر برجسته مجموعه‌ای از چهار حلقه را نشان می‌دهد که هرکدام در نزدیکی لبه خورشید در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ ثبت شده‌اند. این تصاویر با استفاده از یک تلسکوپ شخصی در مانتوآ، واقع در ایتالیا، و در طول‌موج خاصی از نور که عمدتاً از هیدروژن منتشر می‌شود، گرفته شده‌اند.
برخی از این برجستگی‌های خورشیدی ممکن است ناگهان گسسته شوند و ذراتی را به بیرون پرتاب کنند که وارد منظومه شمسی می‌شوند. این پدیده‌ها می‌توانند زنجیره‌ای از آب‌و‌هوای فضایی را راه‌اندازی کنند که بر آسمان‌ها و حتی سیم‌ها و تجهیزات الکتریکی زمین تأثیر بگذارد.
Image Credit & Copyright: Andrea Vanoni
دیدگاهتان را بنویسید