در سال ۱۷۱۶، ستاره‌شناس انگلیسی ادموند هالی نوشت: «این تنها یک لکه کوچک است، اما وقتی آسمان صاف باشد و ماه حضور نداشته باشد، با چشم غیرمسلح دیده می‌شود.»
البته، M13 اکنون با عنوان خوشه کروی بزرگ در صورت فلکی هرکول (جاثی) شناخته می‌شود، که یکی از درخشان‌ترین خوشه‌های ستاره‌ای کروی در آسمان نیمکره شمالی است. نماهای دقیق تلسکوپی مانند این تصویر، صدها هزار ستاره‌ی این خوشه را آشکار می‌کنند.
در فاصله ۲۵٬۰۰۰ سال نوری، ستارگان خوشه در ناحیه‌ای به قطر ۱۵۰ سال نوری متمرکز شده‌اند. در نزدیکی هسته خوشه، ممکن است بیش از ۱۰۰ ستاره در مکعبی به ضلع تنها ۳ سال نوری جای بگیرند. برای مقایسه، در همسایگی ما در کهکشان راه شیری، نزدیک‌ترین ستاره به خورشید بیش از ۴ سال نوری فاصله دارد.
ستاره‌شناسان نخستین که این خوشه کروی بزرگ را با تلسکوپ مشاهده کردند، همچنین به همگرایی جالب سه نوار تاریک با زاویه‌ای حدود ۱۲۰ درجه اشاره کردند که درست در زیر مرکز خوشه دیده می‌شود. این شکل که ملخ M13 نام دارد، به احتمال زیاد یک اثر اپتیکی اتفاقی ناشی از توزیع ستارگان است که از دید ما در برابر هسته متراکم خوشه پدیدار شده است.
Image Credit & Copyright: R. Jay Gabany
دیدگاهتان را بنویسید