این یکی از بزرگ‌ترین سحابی‌ها در آسمان است — پس چرا شناخته‌شده‌تر نیست؟ تقریباً هم‌اندازهٔ زاویه‌ای کهکشان آندرومدا، سحابی بزرگ مارمولک (چلپاسه) را می‌توان در صورت فلکی مارمولک (Lacerta) یافت. این سحابی نشری دیدنش با دوربین دوچشمی میدان‌گسترده دشوار است چون بسیار کم‌نور است، اما همچنین معمولاً دیدنش با تلسکوپ بزرگ هم دشوار است چون زاویه‌ای وسیع دارد — در حدود سه درجه. عمق، گستره، موج‌ها و زیبایی این سحابی — که با نام Sharpless 126 (Sh2-126) فهرست شده است — بیش از هر چیز با عکاسی نوردهی طولانی قابل دیدن و درک است. تصویر ارائه‌شده یکی از همین نوردهی‌های ترکیبی است — که در این مورد طی سه شب در آگوست از آسمان تاریک موزس لیک، واشنگتن، ایالات متحده گرفته شده است. گاز هیدروژن در سحابی بزرگ لاکرتا به دلیل برانگیخته شدن با نور ستارهٔ درخشان 10 لاکرتا — یکی از ستارگان آبی درخشان که کمی سمت چپ مرکز سحابی سرخ‌تاب دیده می‌شود — به رنگ سرخ می‌درخشد. بیشتر ستارگان و سحابی در فاصله‌ای حدود ۱۲۰۰ سال نوری قرار دارند.
Image Credit & Copyright: Ian Moehring & Kevin Roylance